Ashwaganda  zaliczana jest do roślin adaptogennych. Oznacza to, że zmniejsza zaburzenia organizmu wywołane stresem, pozytywnie wpływa na układ nerwowy i immunologiczny, a także zmniejsza uczucie zmęczenia. Żeń – szeń indyjski  to także popularna roślina zwiększająca libido oraz poprawiająca płodność u mężczyzn. Jakie związki występujące w ekstrakcie z korzenia witani ospałej wpływają na jej szerokie zastosowanie w suplementach diety? Czy jej stosowanie zawsze jest bezpieczne i czy wiąże się z występowaniem skutków ubocznych? Jak właściwie wybrać preparat z Ashwagandą? Na te i inne pytania odpowiedź można znaleźć w poniższym tekście.

Witania ospała pochodzi głównie z Indii, gdzie jest niemal tak popularna jak żeń – szeń w medycynie chińskiej. Za surowiec uznane są części nadziemne, z których wykorzystuje się głównie owoce oraz korzeń. Ashwagandha  zawdzięcza swoje szczególne właściwości dwóm grupom związków:

• witanolidy – występujące w zielu o właściwościach antynowotworowych i przeciwbakteryjnych,
• glikowitanolidy – obecne w korzeniu i odpowiedzialne za działanie adaptogenne.

Nic więc dziwnego, że Ashwaganda uznawana jest za cudowny środek na wiele schorzeń. Przede wszystkim znana jest jako adaptogen uspokajający. Dlatego może ona wspomagać terapię stanów lekowych, depresyjnych, zmęczenia oraz bezsenności. Dodatkowo hamuje objawy okołomenopauzalne, poprawia żywotność i ruchliwość plemników, pomaga w zespołach bólowych pleców i szyi, a także w zapaleniu stawów. Sproszkowana roślina stanowi również bogate źródło żelaza i bardzo dobrze stymuluje komórki układu odpornościowego. To także silny antyoksydant. W Indiach prowadzono badania w kierunku hamowania wzrostu nowotworów (m.in. piersi, płuc, trzustki i jelita grubego) z wykorzystaniem witanolidów zawartych w częściach zielonych witani ospałej. Niewątpliwie wspiera ona również organizm podczas chemioterapii. Ashwagandha  coraz częściej znajduje zastosowanie we wspomaganiu farmakoterapii neuropatii związanych z cukrzycą, a nawet choroby Alzheimera.